شعر طنز

 

شنیدم که لیلی سیه‌فام بود
ز چاقی حسابی بداندام بود

دو ماهی کِرم زد به رخسار خویش
به لیزر ز رخ برد آثارِ  ریش(!)

کمربند بر اِشکَمَش بست سفت
سه‌ماهی رژیم غذایی گرفت

چنانش رژیم و کِرِم داد  حال!
که شد لاغر و ماه، عین هلال

سپس شاد‌دل سوی مجنون شتافت
ولیکن از او التفاتی نیافت

بگفت:«این منم «های»! لیلای تو!
به او گفت:«خانم، مزاحم نشو!

مگر خود نداری برادر-پدر؟
برو پردۀ  شرم مردم مدر!

نگاری که از بنده دل برده بود
تپل بود، ضمناً سیه‌چرده بود!

برو ردّ کار خود ای پیرزن!
تو عنتر کجا و دل‌آرای من؟»

رخ پر کِرِم شد به آنی بنفش
درآورد از پای خود لنگه کفش

زدش ضربۀ سخت و  جانانه‌ای
که:«بی‌جنبه، الحق که دیوانه‌ای!»

 

حالا هي رژيم بگيرين